We zijn alweer een maand verder, MIBG was goed verlopen. Mees was top fit en is zelfs vorige week weer halve dagen naar school geweest! Heerlijk even n paar weken alles normaal, maar we weten natuurlijk dat dit niet eeuwig zal duren....

Met een gerust gevoel gingen we de feestdagen tegemoet want niemand kon ons meer wat maken! Totdat afgelopen zaterdagavond het noodlot toesloeg, mees kreeg acute pijn in zijn been. De hele nacht heeft hij liggen huilen van de pijn, zo zielig. Geen enkele paracetamol of diclofinac lijkt meer normaal te werken, alles maar voor even.

Zondags contact gehad met Amsterdam, AMC adviseerd hogere pijnmedicatie en wil Mees maandag eerste werk zien. Kijken waar het vandaan komt en kijken hoe we de pijn onder controle kunnen krijgen. Want de pijn is voor mees ondraaglijk, hij krijgt zich er niet tegen vermand. Potverdorie, ons arme prulleke....houdt het dan nooit op! Is die rust en dat normale leven ons nog niet eens n paar maanden gegund, pfffff!

Maandag in het AMC bleek al gauw dat het om toename van de tumor in mees zijn been gaat, de enige optie lijkt nu accuut bestralen met een hoge dosis omdat been zo snel mogelijk onder controle te krijgen! Na wat foto's en een CT scan, gaat de radioloog meteen actie onder nemen. Een grote bom door Radio Robbie op Mees zijn been, ......BOEM! En nu maar hopen dat het op tijd is en de andere uitzaaiingen zich wel koest houden. De komende paar weken worden dus extra spannend.

Vandaag zou de zwelling nog even toe kunnen nemen, en vanaf morgen moet het weer beter gaan, extra pijnstilling om alles te onderdrukken (paracetamol, diclofinac en tramadol) Tot nu toe blijft de pijn nog niet helemaal onder controle, hij heeft even gespeeld maar dan begint de ellende weer....

Spannend weer dus.....