Al anderhalf jaar zwoegt onze dappere Mees tegen de ziekte Neuroblastoom, hij heeft het tot op het laatste moment hard gewerkt. We wisten al heel lang dat we de strijd gingen verliezen. De afgelopen weken waren zwaar voor ons, maar vooral voor Mees. Sinds de ziekte hem een genadeslag is gaan geven, kwamen er overal tumoren en was de pijn voor hem niet meer te dragen. We hebben er alles aan gedaan dit draaglijk te maken, en elke keer als we dachten nu is het onder controle "joepie pijnvrij" dan werd het weer erger. Elke keer kwam er iets bij...
Afgelopen week was een hel, zijn conditie verzwakte met de dag! Hier en daar een helder moment, want hij heeft veel geslapen mede ook door de morfine. Maar die had ook vreselijke bijwerkingen zoals misselijk worden. En spugen met een maagje waar al weken geen normaal eten meer in gaat, doet pijn. Elke keer weer dat stemmetje ...."spugen!" ...... Elke keer weer ...."dorst!" .....en dan wilde hij toch nog een slokje drinken.....elke keer weer..."mama papa ben je er nog?".... Hij was zo afwezig en wilde net als wij absoluut niet loslaten!
Zaterdag zagen we al aan hem dat het einde nu toch echt naderde, hij was op. Het is niet meer te dragen voor zijn smalle kleine schoudertjes, deze last is al veel te lang veel te zwaar. Een oneerlijke strijd heeft hij met opgeheven hoofd gestreden.....
Gisterenochtend is Mees om 5.50 uur ingeslapen, gelukkig heeft hij ons een teken gegeven zodat wij hem konden vertellen "ga maar schat, het is goed zo, je mag geen pijn meer hebben!" Gelukkig kon hij daar naar luisteren, want hij had zich er al dagen tegen verzet. Hij heeft eindelijk zijn wel verdiende rust, maar wat een stilte....is dit dan die leegte......echt we vinden het met zijn allen helemaal niks!
Mees is en blijft thuis tot het afscheid, hij ligt er vredig als een dappere draak bij. Precies zoals hij was.........
Vrijdag 23 januari is de uitvaart om 10 uur in de Antoniuskerk te Waalwijk, aansluitend gaan we Mees in besloten kring naar zijn laatste rustplaats brengen. Het is voor ons belangrijk dat dit laatste stukje ook alleen in deze besloten kring plaats vindt. Dit afscheid is namelijk zwaar. Mocht u behoefte hebben om toch iets te doen, een bloemetje een tekening....als afscheid voor Mees dan kunt u dit vrijdag vooraan in de kerk neerleggen!
Deze laatste dagen gaan we samen doen, met zijn vijven. Graag respect en gepaste afstand voor onze keuze, dit zijn de laatse dagen dat we naar hem kunnen kijken, dat we hem nog aan kunnen raken....we willen geen minuut missen, straks rest ons alleen nog die gouden herinneringen!