Inmiddels zijn er weer een paar weken voorbij, bestralen van mees zijn been lijkt wel te hebben geholpen! De pijn is redelijk onder controle, alleen krijgt hij sinds afgelopen weekend ook last van zijn linkerlies en zijn rechterbeen. Neuroblastoom gaat dus gewoon door!

Even leek alles qua planning in het ziekenhuis en mees zijn toestand nog even zo uit te pakken om een extra MIBG therapie te doen. Maar sinds een week heeft mees bloedneuzen en klapt zijn bloed onderuit, hij is moe en futloos en eet slecht. Door de toename van de "boze cellen" verslechterd zijn toestand met de week. En kan hij deze therapie nu niet aan.

De laatse twee dagen lijkt het erop dat het even rustig is in zijn lijfje, hij slaapt goed maar wel veel! De pijn is de laatste twee dagen weer stabiel. Echter blijft het per dag wisselen met deze vieze sluipmoordenaar in zijn lijfje! Machteloos staan we aan de zijlijn, het enige wat we kunnen doen is zoveel mogelijk kroelen en knuffelen en proberen te genieten!

Er is gelukkig rust thuis, we proberen onze kinderen zo goed mogelijk te begeleiden. Onze meiden hebben het op dit moment zwaar! Het besef komt bij beide steeds meer, en die angst is bij ons allemaal met geen pen te beschrijven. 

Maar we moeten door.....we gaan door met van elkaar te houden, we gaan door met van elkaar te genieten, we gaan door "samen" want dan staan we sterk, we gaan door met de dag te plukken! Elke dag samen zijn, lekker thuis en misschien een keer een uurtje weg als het goed gaat!

xxx